Zondag 21 november 2021: Dames – Valaarhof

Een topwedstrijd, dat stond er op de affiche. Een topwedstrijd hadden we verwacht als spelers, supporters, liefhebbers, scouts,…. Wat we gekregen hebben is een wedstrijd die alles behalve een topwedstrijd was. Een wedstrijd die voor het grootste deel beslecht werd in de dagen voorafgaand aan de wedstrijd.

Laat ons terugkeren naar afgelopen dinsdag. Valaarhof komt met de vraag om de wedstrijd te verzetten omdat ze niet genoeg speelsters hadden. Het viel mij als trainer heel zwaar om deze vraag te weigeren. Het was de eerste keer dat ik er niet op in zou gaan. Maar met alle ervaring van wedstrijdverplaatsingen in het achterhoofd, het besef dat er geen vrije weekends zijn in het seizoen en vooral het besef dat wij in de week in geen enkel geval onze sterkste ploeg kunnen opstellen gaven de doorslag. Het was kiezen voor de eigen ploeg, of voor de tegenstander. We hebben dit keer voor onszelf gekozen.

Met wat extra moeite zou Valaarhof op zaterdag toch aan 11 speelsters gekomen zijn, waaronder de meeste van hun sterkhouders. We zouden echter 2021 niet zijn moest daar niet nog iemand afvallen door Corona. Een moedig Valaarhof zou dus met 10 man afzakken naar Driehoek.

Ah in dat geval was het lekker makkelijk, neen dus. Ik verwijs even terug naar alle vorige verslagen van de Dames en ja hoor, ook deze week was het weer bang afwachten of wij uberhaupt met 11 zouden zijn. De ene na de andere afzegging kwam binnen en uiteindelijk stonden wij ook slechts met 12 speelsters, zonder keepster, op het appel. Hiertussen zaten onder andere Milane (net terug van ziekte), Ellen (voor het eerst terug uit blessure), Britt (die door een blessure niet had mogen spelen),… 9 fitte speelsters dus. Dus ik zou bij aanvang van de wedstrijd niet durven zeggen wie er beter of slechter voor stond.

En zo geschiedde het ook, na 5 minuten moest Milane haar wedstrijd staken met een blessure. Tegen wil en dank moest Ellen dan ook veel langer spelen dan we allemaal hadden voorzien.

In de eerste helft zouden we nooit op ons niveau geraken en het was Tine die een terechte strafschop kon omzetten om er 1-0 van te maken. Onder de rust was het dan ook duidelijk dat niemand tevreden was. Al een geluk is voetbal een prachtige sport en is er altijd nog een tweede helft waarin we orde op zaken kunnen stellen. Dat lukte ook, het voetbal was ineens veel beter en we creëerden veel meer kansen. Amélie zou met een waanzinnige streep van buiten de zestien de
2-0 op het bord zetten.  De 3-0 was een zowaar nog knappere goal van Eline, die een bal uit scherpe hoek prachtig wist binnen te draaien. Zo kennen we Eline terug. Nog een klein beetje zoekende naar haar beste vorm, maar dit soort doelpunten doen het beste vermoeden. Ook toch nog even de handjes op elkaar voor Milane die kost wat kost de tweede helft nog wilde invallen en dan zelfs nog zeer sterk heeft gespeeld. Dit is het karakter dat de coach wil zien!!

Na de 3-0 zakte Valaarhof wat weg en het was Tatiany die nog 2 keer fenomenaal kon uithalen. Eerst kon ze van quasi aan de middenlijn met een magistrale lob de keepster het nakijken geven en de 5-0 kwam er op een perfecte voorzet van Anke die door Tatiany met een ongeziene volley in doel werd gewerkt. Om het met de woorden van de GOAT te zeggen, LIONS DON’T COMPARE THEMSELVES WITH HUMANS. Hallowkes zeggen we dan!

Resultaat, 2^de plaats voor ons met 6 punten en een wedstrijd minder achter koploper Vremde. Onze volgende uitdaging wacht op ons in Boechout waar met Oxaco de volgende klepper voor de bijl moet. Tevens onze laatste hindernis voor de alles bepalende topper op de velden van Vremde.

Een dikke merci aan Britt, Elyse, Tine, Sien, Anke V, Xanne, Eline, Ellen, Tatiany, Sarah, Amélie en Milane om er te staan en om ondanks de tegenslagen toch weer alles te geven voor het team. Dat is waar het uiteindelijk allemaal om gaat!! 1-2-3 HOEK!!!