Zaterdag 20 november 2021: Ekeren Donk – U12

Ekeren – Driehoek: 6-5

Spelers: Arno, Daan2, Fonne, Mathijs, Mathis, Maxim, Shae, Tijs & Timen

Billy Paul zong het al in 1968 – lang voordat er van deze auteur nog maar sprake was – “Only the strong survive”…

Nogal wat spelers en mensen uit de entourage hadden “last van hét beestje”… (rarara…)  Gelukkig stonden deze 10 bonken nog recht om de weekend-eer van de U12 hoog te houden. EN HOE..!!??

De start is aarzelend en zeker in het voordeel van Ekeren. We staan onder druk, kunnen weliswaar enkele keren uitbreken en tegenprikken, maar zonder echt open kansen te creëren.

De keeper van de verkeerde kant (de onze dus) ligt onder vuur en wordt 2x erg ongelukkig in de rebound geklopt, ondanks enkele fenomenale beenvegen waarmee hij de eerste bal neutraliseert. Daarop reageren we niet alert genoeg waardoor Ekeren de bal 2x eenvoudig kan binnentikken. Vlak voor het einde van het 1e kwart, scoren we het doelpunt van de hoop en gaan de korte break in met een 2-1 achterstand.

Het 2e kwart is al evenwichtiger: we hebben moed geput uit onze goal en de wedstrijd gaat nu lekker heen en weer met Ekeren dat de trofee voor efficiëntie wint – Ruststand 4-2.

Maar dan is onze diesel opgewarmd en komen we onder stoom. Het 3e kwart is in ons voordeel: we verkleinen de achterstand en maken zelfs de gelijkmaker (4-4). Tussendoor blijft onze keeper de saves opstapelen, tot grote wanhoop van het thuispubliek. De thuis-coaches trekken dan helemaal de haren uit hun hoofd wanneer we het aandurven om in het begin van het 4e kwart op voorsprong te komen (4-5).

Hét signaal voor Ekeren om opnieuw heel veel druk te zetten op de man met bal – met wisselend succes overigens – want hierdoor vallen er ook grote gaten. Maar dju toch, ons killersinstinct thuis vergeten: we missen haast onbegrijpelijk de 4-6 voor een helemaal leeg doel (en da’s best groot) en ja, u raadt het al, daar is die vervloekte tegengoal (een beetje zoals die “innerlijke Ludo” die altijd ongewild komt opdagen).

Dit laatste kwart duurt dan verder ook nog eens uitzonderlijk lang (horloge-batterij van de scheidsrechter – die voor het overige trouwens een onberispelijke match blaast – laat het net nu afweten), ja, en u raadt het alweer: dat verhaaltje van het deksel en de neus?? Het is echt waar…

Eindstand dus 6-5, na een ongelofelijk leuke en entertainende wedstrijd.

Bedankt boys!

(Besef: in de heenwedstrijd moesten we met 0-7 de duimen leggen, dus jullie kunnen terecht trots zijn op deze prestatie!!!