Zaterdag 21 september – U10 – Best of Both Worlds

Wedstrijdverslag U10 21/sep – The Best of Both Worlds

Driehoek – Tubantia: 6-6

Spelers: Arne, Axel, Daan VE, Dardan, Fonne, Matthias, Robbe, Rover, Silvano, Sophia, Wannes DG

Driehoek Wuustwezel: 8-2

Spelers: Daan A, Dries G, Jaan, Jef, Jonas VD, Levi, Mathijs, Nour, Ruben2,

De zonovergoten septemberdag zorgt voor een instant vakantiegevoel, goedgeluimde supporters en een massa zweterige voetballijfjes – een ideale mix dus voor een hoogstaande voetbalmiddag.

De eerste helft volgen we de driehoekers tegen “den Tuub”. Na een aftastende studieronde komen onze tegenstanders onder stoom en zetten ze ons onder serieuze druk. 4 Geweldige kansen worden nog geweldiger gepareerd door onze doelman, sterk op de lijn en attent meespelend / uitkomend als het nodig is. We geraken maar niet weg uit de omknelling en lopen dan op de – voor de tegenstander verdiende – tegentreffer. Al smaakt die wel heel zuur, want het is geen uitgespeelde kans, maar een ongelukkige owngoal na een afgeweken bal. “Geen man over boord”, denken die van ons, “dan zetten we maar een stapje rapper”. Beetje bij beetje groeit ons vertrouwen en gaan we op zoek naar de gelijkmaker. In het 2e kwart zijn de betere kansen voor ons en net op het ogenblik dat onze ref zijn fluitje pakt om te blazen voor rust, krijgen we wat we verdienen en netten we de 1-1!

Een ander spelbeeld op het parallelveld. We trappen de 2e helft op gang terwijl de forfaitscore al op het bord staat. We zijn een maatje te groot voor dit Wuustwezel. Zij hebben al enkele overwinningen geboekt dit seizoen, zakten met een sportzak vol vertrouwen af naar den driehoek maar hebben zich de 1ehelft toch wat in hun koffie verslikt. Het 3e kwart brengt geen beterschap, want halverwege deze periode staat het 7-0. Van dan af zijn we nog steeds wel de betere ploeg, lopen verder uit naar 8-0, maar tegelijkertijd sluipen ook de nonchalance en onzorgvuldigheidjes in ons spel: ons voetbal begint te lijken op de supporters naast et veld: dromerig en loom – we zien nog maar weinig mooie acties, van spankracht was al een tijdje geen sprake meer & de prikkels komen nu vooral van onze collega’s naast ons die er samen met Tubantia een echte propagandamatch van aan het maken zijn.

Zo weinig goals er in de 1e helft vielen, zo vaak kunnen ze juichen ná de pauze. In 20 spectaculaire minuten worden daar niet minder dan 10 goals gemaakt – eerlijk verdeeld tussen beide ploegen. Veel inzet en suspens en geen van beide ploegen die elkaar een duimbreed wil toegeven. Ook hier na de wedstrijd niets dan voldane & tevreden gezichtjes. Hoeft het te verbazen dat er in kleedkamer 6 een feestje gebouwd werd na de match? Een feestje? Het dak ging er bijna af…! Ons lijflied “’t Is rood, ’t is wit,….” weergalmde minstens 5-stemmig (jammer genoeg niet allemaal even toonvast), maar ’t klonk als muziek in de oren van tevreden trainers.

HEERLIJK MANNEN. VOLHOUDEN ZO!